morning call

5:45 am, ang aga kong nagising ngayong tuesday at dahil yon sa isang tawag. a phone call that i coundnt expected. it was him, "chibog". tinignan ko pa talaga yung phone ko kung sya ba talaga yung tumatawag, at ayun, sya nga. i said "bakit?" but no one answered. pinabayan ko na lang na walang sumagot kasi baka naman hindi lang naman sya maka tsempo. pero sumuko na din ako at nagsabi din ako agad ng hello pero wala talagang sumasagot. tinapos ko na yung call kasi wala naman nagsasalita. i texted him, "bakit ka pa tumawag tapos hindi ka man lang sumasagot. binura ko na nga number mo pero bakit lumitaw pa din yang pangalan mo. kainis naman 'tong phone ko. wag ka ng tatawag kung ganun lang din. i dont want to waste your time and load."

inaasahan ko naman na hindi na sya magrereply or another call again kasi hindi nya kaya. kasi duwag siya.


nagtataka ko, binura ko na nga lahat ng tungkol sa kanya, number, pictures, even sa friendlist in my facebook account. pero bakit nakalagay pa din yung number nya sa phone ko? katabi ko sa kama si mr. bear(which is si mr. rob, pinalitan ko na name), i'd asked him bakit nasa phone ko pa din yung name ni chibog? tinignan ko na yung phonebook ko at wala naman dun yung name nya pero bakit lumitaw pa din yung name nya? bakit?


bigla ko tuloy naalala yung nangyari sakin kagabi. may pinanuod akong korean edited video na ang background song ay "if this isnt love" by jennifer hudson. one of my favorite songs. nung knilick ko na yung play, i dont know why, nagulat na lang ako, but my tears started to fall. habang nag pplay yung song at nanunuod ako, umiiyak pa din ako. hais,, bakit? abnormal ko talaga.


napaisip tuloy ako kung bakit bigla syang tumawag ng ganun kaaga. bakit ayaw nyang sumagot? ginugulo ba nya ko?


dahil sa morning call na yon i cant go back to sleep, kaya naligo na lang ako at ito, nagbblog.